Dollhouse

Interactive installation. Cardboard boxes, projector, sensors, 8 speakers and custom software.

Dollhouse is an interactive installation consisting of boxes placed in a horizontal structure that resembles a dollhouse. Inside each box we can watch a “lodger” who lives in this space. Some “lodgers” of dollhouse want to protect their privacy while others seek promotion. What happens when you approach to watch better or to see if somebody lives there?

The work is a comment on the privacy and personal space. Personal space is not always one physical location like our home, but it can be a pavement, a trip by car or an everyday routine. Visitors have the opportunity to watch and listen to the lives in this dollhouse. Some of lodgers want to protect their privacy, they closed the windows, avoiding exposure and the publicity. Others seek publicity and do their best to attract our attention. Some of them are completely indifferent to our existence.

23 lodgers and 23 boxes. One for each of us.

What is personal space for each of us? How our space is affected by the fact that someone is watching us? Do I want to protect my privacy or am I seeking exposure? How this can become an obsession?

Do they see me (?)

The Lodgers:

The dancers
The nest of ants
The video blogger
The streets of San Francisco
Children playing
The locker
The street musician
James Stewart is looking through the rear window
The dream
The book
To pinup girl
The space station
On the sidewalk
The football game
The timeline
The yogi

Exhibitions

• «Δικό μου» a piece of space, Athens, Greece (March 16, 2016)

A teaser video of the exhibition «Δικό μου» a piece of space at Romantso, Athens, Greece (March 16, 2016)

Διαδραστική εγκατάσταση. Χαρτοκιβώτια, βιντεοπροβολέας, αισθητήρες, 8 ηχεία και ειδικό λογισμικό.

Το Dollhouse (κουκλόσπιτο) είναι μία διαδραστική εγκατάσταση που αποτελείται από χαρτοκιβώτια τοποθετημένα σε μία οριζόντια δομή που θυμίζει ένα κουκλόσπιτο. Μέσα σε κάθε κουτί μπορούμε να παρακολουθήσουμε και έναν «ένοικο» που ζει σε αυτόν το χώρο. Κάποιοι «ένοικοι» του κουκλόσπιτου θέλουν να προστατεύσουν την ιδιωτικότητά τους ενώ κάποιοι άλλοι επιζητούν την προβολή της. Τι γίνεται όταν πλησιάσουμε κοντά για να παρακολουθήσουμε καλύτερα ή για να διαπιστώσουμε αν μένει κάποιος εκεί;

Το έργο είναι ένα σχόλιο για την ιδιωτικότητα και τον προσωπικό χώρο. Ο προσωπικός χώρος που δεν είναι πάντα μία υπαρκτή σταθερή τοποθεσία όπως το σπίτι μας, αλλά μπορεί να είναι ένα πεζοδρόμιο, μία διαδρομή με το αυτοκίνητο ή μία καθημερινή συνήθεια. Ο επισκέπτης έχει την δυνατότητα να παρακολουθήσει και να ακούσει τις ζωές μέσα σε αυτό το κουκλόσπιτο. Κάποιοι από ενοίκους θέλοντας να προστατεύσουν την ιδιωτικότητά τους, μας κλείνουν τα παράθυρα αποφεύγοντας την έκθεση και τα αδιάκριτα μάτια. Άλλοι επιζητούν την προβολή και κάνουν τα πάντα για να τραβήξουν την προσοχή μας. Υπάρχουν και αυτοί που αδιαφορούν εντελώς για την ύπαρξή μας.

23 ένοικοι και 23 κουτιά. Ένα για τον καθένα μας.

Τι θεωρεί τελικά ο καθένας προσωπικό χώρο; Πόσο επηρεάζεται ο χώρος μας από το γεγονός ότι μας παρακολουθούν; Θέλω να προστατεύσω την ιδιωτικότητά μου ή επιζητώ την προβολή της; Πόσο η προβολή της μπορεί να γίνει εμμονή;

Με βλέπουν(;)

Οι ένοικοι:

Οι χορευτές
Η φωλιά των μερμηγκιών
Ο video blogger
Οι δρόμοι του San Francisco
Τα παιδιά που παίζουν
Το ντουλαπάκι
Ο μουσικός του δρόμου
Ο James Stewart κοιτάει από το πίσω παράθυρο
Το όνειρο
Το βιβλίο
To pinup girl
Ο διαστημικός σταθμός
Στο πεζοδρόμιο
Η κερκίδα
Το timeline
Ο yogi

Έκθεση

Η εγκατάσταση θα παρουσιαστή στην ομαδική έκθεση “δικό μου” a piece of space από τις 14 έως τις 24 Μαρτίου 2016.

Εγκαίνια: Τετάρτη 16 Μαρτίου 19.30
Διάρκεια έκθεσης: 16.03 – 23.03.2016
Ώρες λειτουργίας:
Καθημερινές : 17.00-21.00
Σαβ/κο : 13.00 -21.00
ΡΟΜΑΝΤΣΟ, 1ος όροφος

Περισσότερες πληροφορίες εδώ: https://www.facebook.com/events/138121696575768/

• «Δικό μου» a piece of space, Athens, Greece (March 16, 2016)

«Δικό μου» a piece of space

Ποιος είναι ο χώρος μου; Οι διαστάσεις του; Πόσο δικός μου είναι τελικά; Ποιες είναι οι ιδιοκτησίες μου και ποια τα όρια μου; Πόσο ρευστά είναι αυτά τα όρια; Πόσο μου ανήκει το σπίτι μου; Μου ανήκουν οι καθημερινές μου διαδρομές; Ποιες είναι οι παράμετροι που διαμορφώνουν το χώρο μου; Ο χρόνος, εγώ, οι άλλοι. Όταν εκλείπουν τα απτά όρια πόσο ρευστός είναι ο προσωπικός χώρος;

Πως μπορεί η τέχνη σε συνδυασμό με την τεχνολογία να απεικονίσουν τη λεπτή ισορροπία αυτής της ρευστότητας; Τα έργα της έκθεσης, μελετώντας τις πτυχές που μεταβάλλουν τον προσωπικό μας χώρο στην πόλη, επιχειρούν να αποτυπώσουν και να ορίσουν τη σημασία του. Προσεγγίζουν τις κοινωνικές και χωρικές διεκδικήσεις, τις συνειδητές και ασυνείδητες κατακτήσεις του ατόμου μέσα στην πόλη.

Στο πλαίσιο του ΠΜΣ «Πολιτιστική Διαχείριση» του Παντείου Πανεπιστημίου, η Ραφαέλα Καραγιάννη και η Αναστασία Τερζίδου, συνδιοργανώνουν μια έκθεση ψηφιακών τεχνών που μελετά τη διάδραση μεταξύ δημιουργού-έργου-κοινού. Η έκθεση είναι μικρής κλίμακας και αποτελείται από πρωτότυπα έργα Ελλήνων καλλιτεχνών.